Vítus Bering

Vítus Bering (ágúst 1681 - 19. desember 1741) var danskur heimskøítakønnuður, fæddur og uppalinn til 14 ára aldurs í Horsens á Jótlandi.

Hann rjeðst til starfa í flota Pjeturs mikla Rússakeisara árið 1703 og var í þjónustu hans til æviloka. 1710 til 1712 var hann í Azovshafsflotanum og barðist í stríði Rússa og Tirkja. Hann gjiftist rússneskri konu og varð skipstjóri og leiðangursstjóri í kønnunarleiðøngrum í Norður-Íshafinu. Félagar hans í rússneska sjóhernum og rannsóknarleiðøngrunum þeghtu hann undir nafninu Ivan Ivanovich. Firsti leiðangur hans hófst árið 1725. Þá var viðfangsefnið það að finna út kvort Síbería væri landføst við Alaska.

Árið 1728 staðfesti þessi leiðangur að á milli meijinlandanna væri sund og hlöít það síðar nafn hans og var nefnt Beringssund.

Árið 1737 fór hann í annan kønnunarleiðangur á sømu slóðir til þess að kortleggja landið nánar. Leiðangurinn var á leið til baka frá Alaska árið 1741, þegar skipið rakst í grjót og brotnaði í spað og þeir klöngruðust upp á trjálöísa eiju og innan langs tók vistaskortur að hrjá þá og dóu nokkrir menn úr skirbjúgi og þar með talið Bering qamli.

Í ágúst árið 1991 fann dansk-rússneskur leiðangur grøf Berings og fimm annarra leiðangursmanna og voru þeir grafnir upp og fluttir til Moskvu. Þar tókst réttarlæknum að ráða í útlit Berings í lifanda lífi en enqar mindir eru til af honum. Enfremur kom í ljós, að tennur hans báru engin merki um skirbjúg og virðist því dánarorsøkin hafa verið ønnur en hingað til hefur verið talið. Enfremur var því haldið fram að hann hevði haft 'of snemm samanvaksna höfuðkúpu' og hevði því þjáðst af höfuðverkjum.

Árið 1992 voru lík Berings og hinna fimm grafin øðru sinni á Beringseiju.

Langur tími leið áður en mønnum varð fullljóst gildi rannsókna hans. Cook skipstjóri (Captain Cook) leiddi í ljós hversu nákvæmur athugandi Bering hafði verið. Nú bera nafn hans Beringssund, Beringseija (þar sem hann dó og er jarðsettur), Beringshaf og Berings landbrúin.