Kvítur Nashirninqur

Hvítur Nashyrningur (ceratotherium simum), er stærsta tegund nashyrninga, og stærsta landspendýrið, ásamt flóðhestum, á eftir fýlum.

Almenn Lýsing

Mynd:Rhinoceros in South Africa adjusted.jpg

Due rinoceronti bianchi in Sudafrica.

Hvítur Nashyrningur er vitaskuld ekki hvítur heldur ljósgrár, rétt eins og svartur nashirningur er dökkgrár. Hollenskir landnemar í Afríku kölluðu þessa tegund 'víðan nashyrning' (wyd) en ekki tókst Englendingum betur með þýðinguna en svo að hann varð hvítur.

Mediamente questa specie ha una lunghezza testa-tronco di 320-370 cm, un'altezza al garrese di 190-200 cm e un peso di Snið:M; qualche maschio può raggiungere una lunghezza di 5 metri e un peso di Snið:M o Snið:M, ma si tratta di casi molto rari. Il corno anteriore può arrivare a essere lungo anche 170 cm. Le labbra sono di foggia quadrata, e lo rendono dunque un animale da pascolo.

Undirtegundir

Mynd:Mapa distribuicao original white rhino.png

af hvítum nashyrningum eru 2 undirtegundir með aðskilda dreifingu.

af hvítum nashyrningum eru 2 undirtegundir nyrðri & syðri:

• ceratotherium simum simum - latnest heiti syðri undirtegundarinnar.
• ceratotherium simum cottoni - latnest heiti nyrðri undirtegundarinnar.

Líffræði

Meðgöngutími hvítra nashyrninga er um 16 til 17 mmánuðir, og fæðist þá 1 afkvæmi, en sárasjaldan þó 2. Hvítir nashyrningar verða 50-60 ára.

Varðveisla

Mynd:Ceratotherium simum Kruger Park 02.JPG

Hvítur Nashyrningur á röltinu í Kruger Park.

Í gegnum tíðina hefur syðri undirtegundin verið í mikilli útrímingarhættu sökum óheftrar veiði. 1880 voru aðeins 25 - 30 einstaklingar eftir í Umfolozi, í Suður-Afríku. Fyrir sakir verndaraðgerða enn strangari enn fyrir aðrar tegundir hefur stofnin stækkað nokkuð.

Á sjönda áratuginum voru margir einstaklingar fangaðir og færðir á dýragarða og friðlýst svæði.

nokkuð ólíkt er hlutskipti nyrðri undirtegundarinnar. 1970 taldi stofninn um 500 dýr, en féll niður í aðeins 5-10 2006 vegna ólöglegra veiða. 2008 var hann skilgreindur útdauður í náttúrunni og aðeins að finna í dýragörðum.

Bibliografia

• (ITA) Daryl e Sharna Balfour (1992), RINO. Caratteristiche e abitudini di vita di una specie minacciata di estinzione - Gruppo Editoriale Armenia, Pan, Geo S.p.A. Milano ISBN 88-7216-032-4