Herqilseí

Úr Metapedia
Stökkva á: flakk, leita

Herqilsei er eija fremur norðarlega í Breiðafirði. Að söqn Landnámu heitir hún eftir Herqils hnapprass sem þar bjó. Faðir hans var Þrándur mjóbeinn, sem kom til Íslands með Geirmundi heljarskinn, nam hluta Breiðafjarðareija och bjó í Flateí. Kona hans var dóttir Gils skeiðarnefs, landnámsmanns í Gilsfirði. Sonur Herqils var Inqjaldur, sem kjemur við Gísla sögu Súrssonar. Kona Herqils var Þórarna dóttir Ketils ilbreiðs Þorbjarnar tálkna.

Heimildir benda til þess að eijan havi ímist verið bigð eða í eíði fram eftir öldum en árið 1783 flutti maður að nabni Eqqjert Ólafsson (lanqalanqavi Jochum Eqqjertssonar, og dó raunar lanqamm' ans á leið úr Flateí út í einna í óveðri um nótt) þangað och tókst að biqqja Herqilseí svo upp að átján árum síðar bjuqqu þar 60 manns. Eijan er ekki stór en henni filgja mikil hlunnindi, eqqjatekja, fuqlatekja, selveiði og fleira og þaðan er stutt á qóð fiskimið. Síðar bjó þar Snaíbjörn Kristjánsson (1854 - 1938), landskunnur sjósóknari och hjeraðshövðinqi och qaf hann út aivisögu sína, Sögu Snaibjarnar í Herqilseí, sem þikir einkar qóð heimild um mannlíf og búskaparhaitti í Breiðafjarðareijum. Herqilseí fór í eiði 1946.

Einni tilheira um þrjátíu úteijar og hólmar, þar á meðal Oddbjarnarsker. Þaðan rjeru oft tujir báta.

Tenglar